Donderdag, weer terug naar Friesland.

De te fietsen afstand moest vandaag niet al te groot zijn en het is woensdag maar prima gelukt een grotere afstand dan gepland te fietsen. Een frisse ochtend, beetje licht bewolkt, maar alweer prachtig mooi fietsweer. En weer konden we zo rond tien uur op de fiets stappen en beginnen aan het laatste etappe. Vandaag naar het eindpunt van de Vennbahn, of het startpunt voor anderen.

De eerste kilometers was er een beetje ochtendnevel, die redelijk snel op trok. Ik vond de route vanuit Troisvierges eigen wel erg plezierig. Het merendeel van de route, en zeker het laatste gedeelte vanuit Monschau, ging voor ons naar beneden, maar we zijn wat fietsers tegen gekomen die echt moeizaam omhoog trapten naar Monschau. Vandaag naar beneden, van 422m naar 177m in Vaals.

De eerste elf kilometers waren erg mooi, door bossen en landschap. De rest van de route door meer stedelijk gebied. De kwaliteit van het fietspad, het laatste stuk naar Aachen, is kwalitatief slecht, veel hobbels overdwars. n zeker ten opzichte van wat we op de rest van de Vennbahn zijn gewend geweest. Op de stukken na die nog geasfalteerd moeten worden, heel knap strak asfalt. Heerlijk om te fietsen, ja zelfs wel een beetje saai vlak. Dat saaie komt uit de mond van de jongste uit het gezelschap en sloeg meer op dat er weinig bochten in zitten en daardoor minder spannend is. Tja, ook een beleving.

In Aachen aangekomen, was daar de Rote Erde,...... eigenlijk het eindpunt. Een beetje een deceptie, eindigen in het niks, op een drukke straat, de Triererstrasse. Maar voor de leuk is er nog een stukje, van ca drie kilometer, aan geplakt tot aan de Dom in het centrum van de stad. Wel zo leuk en goed vindbaar. En terrasjes zat, waar het volbrengen van de tocht gevierd kon worden, met een Brusselse wafel en een kop koffie. En nee, geen Aachse printen. Het was goed zo.

De lucht betrok, de bewolking nam toe. Geluiden dat het zou gaan regenen. Het laatste stuk naar Vaals waar de camper ons stond op te wachten verliep spoedig. Veel stoplichten en tja, stads, Belgisch en fietspaden. Misschien wordt het ooit beter, wie weet.

In Vaals aangekomen konden we net de bagage opruimen en de fietsen opbinden toen het begon te regenen. Mazzel dus, en dat hebben we de hele tocht gehad. Zeer de moeite waard om dit te doen, ook in gezinsverband met kinderen.