Roetgen - Vaals

Donderdag, weer terug naar Friesland.

De te fietsen afstand moest vandaag niet al te groot zijn en het is woensdag maar prima gelukt een grotere afstand dan gepland te fietsen. Een frisse ochtend, beetje licht bewolkt, maar alweer prachtig mooi fietsweer. En weer konden we zo rond tien uur op de fiets stappen en beginnen aan het laatste etappe. Vandaag naar het eindpunt van de Vennbahn, of het startpunt voor anderen.

De eerste kilometers was er een beetje ochtendnevel, die redelijk snel op trok. Ik vond de route vanuit Troisvierges eigen wel erg plezierig. Het merendeel van de route, en zeker het laatste gedeelte vanuit Monschau, ging voor ons naar beneden, maar we zijn wat fietsers tegen gekomen die echt moeizaam omhoog trapten naar Monschau. Vandaag naar beneden, van 422m naar 177m in Vaals.

De eerste elf kilometers waren erg mooi, door bossen en landschap. De rest van de route door meer stedelijk gebied. De kwaliteit van het fietspad, het laatste stuk naar Aachen, is kwalitatief slecht, veel hobbels overdwars. n zeker ten opzichte van wat we op de rest van de Vennbahn zijn gewend geweest. Op de stukken na die nog geasfalteerd moeten worden, heel knap strak asfalt. Heerlijk om te fietsen, ja zelfs wel een beetje saai vlak. Dat saaie komt uit de mond van de jongste uit het gezelschap en sloeg meer op dat er weinig bochten in zitten en daardoor minder spannend is. Tja, ook een beleving.

In Aachen aangekomen, was daar de Rote Erde,...... eigenlijk het eindpunt. Een beetje een deceptie, eindigen in het niks, op een drukke straat, de Triererstrasse. Maar voor de leuk is er nog een stukje, van ca drie kilometer, aan geplakt tot aan de Dom in het centrum van de stad. Wel zo leuk en goed vindbaar. En terrasjes zat, waar het volbrengen van de tocht gevierd kon worden, met een Brusselse wafel en een kop koffie. En nee, geen Aachse printen. Het was goed zo.

De lucht betrok, de bewolking nam toe. Geluiden dat het zou gaan regenen. Het laatste stuk naar Vaals waar de camper ons stond op te wachten verliep spoedig. Veel stoplichten en tja, stads, Belgisch en fietspaden. Misschien wordt het ooit beter, wie weet.

In Vaals aangekomen konden we net de bagage opruimen en de fietsen opbinden toen het begon te regenen. Mazzel dus, en dat hebben we de hele tocht gehad. Zeer de moeite waard om dit te doen, ook in gezinsverband met kinderen.

Kronenburgersee - Roetgen

Met weer een stralende dag in het vooruitzicht zijn we ook weer om goed tien uur op de fiets gestapt. Tent droog, buikje vol en de volgende koffieplek bekend. Bütgenbach. Gister hadden we het laatste gedeelte van de tocht over de Kyllradweg licht naar beneden, dat stuk terug naar Losheim was dus nu klimmen. Wetend dat de spoorbaan slechts gemiddeld 2% stijging of daling vertoond, valt dat allezinds mee. De Kyllradweg loopt van Trier tot aan Losheimergraben. Vanaf daar volgden wij Ravel 45L naar de aansluiting op de Vennbahn bij Bütgenbach. Dit gedeelte loopt door tot Tois Ponts en wordt ook VennQuerbahn genoemd.

Net voor Bügenbach kreeg Kirsten een lekke voorband, langzaam leeglopend, waardoor we al fietsend toch de koffiestop nog bereiken. Ondanks alle voorbereidingen, had ik geen rekening gehouden met de autoventielen in de banden van de atb van Kirsten. Ook de reserveband had zo'n ventiel. er was wel een fietsenzaak in Bütgenbach, op ca 3 km afstand. Dus ik daar op de fiets heen en daar aankomend bleek het merendeel van de winkels gesloten, 1 mei, nationale feestdag in België. Gelukkig was er een stel dat ging fietsen en een fietspomp bij zich had wat geschikt was voor dit type ventiel. Lekker zittend in het zonnetje de koffie, met wat lekkers genoten.

In Losheimergraben was het hoogste punt van de route van vandaag. Vandaar eigenlijk alleen maar naar beneden, waardoor we op een gegeven moment zoiets hadden, van we kunnen wel in één keer doorrijden naar Aachen, dan pakken we honderd kilometer op een dag. Mooi resultaat. Toch maar niet gedaan en besloten maar wat langzamer te gaan en wat meer te genieten van wat we onderweg tegen kwamen. We waren een beetje later, omdat we toch eerst Belgische frieten wilden eten. Deze vonden we in Roetgen. Na wat verwarring bij Nicky's Imbiss, over snakrollen en frikandellen, kregen we toch de snacks die we bedoelden. Een snackrol is in Belgie een frikandel, en een frikandel een gehaktbal. Na de snacks en een lekker Italiaans ijsje. Aanvankelijk was het plan in Monschau een camping op te zoeken, maar omdat het zo gemakkelijk ging en daardoor ook sneller, zijn we beland in Roetgen op een camping midden in het dorp.Een nette sobere maar prijzige camping, in vergelijking met andere campings.

Troivierges - Kronenburgersee

Wederom een stralende dag, waar hebben we het aan verdiend zou je haast kunnen zeggen, echt heerlijk fietsweer. Na het opruimen van de nagenoeg droge tent, zijn we om goed tien uur weer vertrokken, voor de tweede etappe van onze fietstocht. Het eerste gedeelte van deze dag ging de route terug over de Vennbahn naar Steinebrucke.

Het Ourtal was prachtig om doorheen te fietsen, alleen was het gedeelte fietspad maar erg kort. Dit ging over op een redelijk rustige weg, die we volgden tot aan Atzerath, waar de koffiecamper ons stond op te wachten. Vanaf daar verder tot Andler, vanwaar er geklommen moest worden tot Losheim. Fietspaden zijn er amper, behoudens enkele grote vrachtwagens met bomen, was er niet echt veel verkeer. Vanaf Losheim ging het laatste stukje, over de Kyllradweg, naar de Kronenburgersee lekker licht naar beneden. Deze tweede nacht hebben we gestaan op de camping Kronenburgersee. Gezien de kosten, waren de voorzieningen op deze camping echt voortreffelijk. Verwarmde sanitairruimten, warm water, maar wel betaalde douches.

Waimes(B) - Troisvierges(L)

Het eerste deel van de fietsroute door Belgie, Luxemburg en Duitsland, over de Vennbahn naar Troisvierges.

Vannacht heerlijk geslapen in een hefbed in een camper! De kids hebben heerlijk geslapen in het tentje en ondanks de nachtvorst niet koud gehad. De dag begon met een stralend blauwe lucht en met de wolken in het dal gaf dat een prachtig ochtendzicht. Na het eten, de tent drogen en opruimen, zijn we tien uur op de fiets gestapt voor deze eerste ervaring in het heuvellandschap van Belgie. Het was fris en er was weinig tot geen wind.

Ook al zaten we dicht bij de Vennbahn, er moest eerst nog stevig worden afgedaald naar het dal, waar het fietspad langs de kronkelende beek La Warchenne liep. De eerste vijf kilometer ging het fietspad licht omhoog tot de splitsing Butgenbach-Troisvierges. het voormalige station van Waimes/Weismes, Een punt waar ook de stoomtreinen vroeger werden voorzien van water. Een oude watersilo staat er nog. Op een groot aantal plaatsen op de route staan borden met uitgebreide beschrijving van de route en de wat er in de omgeving te zien is of wat er heeft plaatsgevonden. Langs de route staan om de kilometer opvallende, blauwe borden met de kilometerafstanden. Dit is bedoeld om je locatie nader aan te geven, mocht je de hulp van 112 nodig hebben.

Na dit station Waimes was het afdalen tot aan Amel/Amblève bij Montenau, waarna de route geleidelijk aan omhoog ging tot een paar kilometer voor Sank Vith. Tot aan Steinebruck was het wederom erg gemakkelijk en alleen maar afdalen. Dit gedeelte van de route van Waimes tot Steinebruck vond ik toch wel erg mooi, door de prachtige uitzichten en het afwisselende landschap.

Bij Steinebruck was er een splitsing, waar we geneigd waren rechtdoor te fietsen. Dit pad gaat echter naar Trier of langs de Our waar we morgen langs gaan richting Losheim en de Kronenburgersee.

Na Steinebruck ging de route eerst een stukje langs de Our, waar we lans het vernielde viaduct van Hemmeres kwamen. Het gedeelte Vennbahn tot aan Burg Reuland is helaas nog niet geasfalteerd, maar ze zijn er wel druk aan het werk. Ook heb ik gelezen dat dit gedeelte in mei geasfalteerd zal. Vanaf Burg Reuland tot Weperhardt, ging de route omhoog, tot het hoogste punt van Luxemburg op 558,35m. Ondanks dat de Vennbahn niet sterk klimt/niet steil is, is de afdaling naar Troisvierges toch wel erg fijn.

De nacht hebben we doorgebracht op camping Troisvierges, een hele leuke camping met erg vriendelijk personeel.

De aanleiding

De Vennbahn:

In de zomer van 2013 werd de 125 kilometer lange ‘Vennbahn’, één van de langste en mooiste tot fietspad omgebouwde spoorlijnen in Europa, officieel geopend. Voor de Belgische Oostkantons en de aangrenzende gebieden in Nederland, Luxemburg en Duitsland is dit een mijlpaal in de toeristische geschiedenis. Meer dan een eeuw lang was de ‘Vennbahn’ de eerbiedwaardige spoorwegverbinding tussen Aken en Ulflingen, zoals vroeger de naam was van Troisvierges, in het noorden van Luxemburg. Sinds 2013 toeren op het voormalige spoortracé toeristen en recreanten op het ‘stalen ros’ door het landschap van Eifel en Ardennen, zonder noemenswaardige stijgingen (maximale stijging gemiddeld 2%). De ‘Vennbahn’ werd tijdens de ‘Fiets- en Wandelbeurs 2014’ in Amsterdam uitgeroepen tot Fietsroute van het jaar 2014.

In 2012 heb ik een gedeelte van de Vennbahn gefietst, als onderdeel van de fietstocht basel-maastricht. Vanuit Trier heb ik de Kyllradweg gevolgd. Bij Losheim kwam ik Belgie binnen en ben een gedeelte van de Vennbahn gevolgd tot aan Raeren. Toen waren er al mooie gedeelten klaar en kreeg toen de wens, ooit de hele Vennbahn nog eens te willen fietsen.

Mijmerend over wat we deze mei vakantie zouden gaan doen kwam het fietsen van de Vennbahn boven drijven. Er werd enthousiast op gereageerd en de plannen uitgewerkt. Dan komen de vragen, waar gaan we starten, Aachen of Troisvierges , hoe gaan we het vervoer regelen, tentje mee, of b&b of hotel? Uiteindelijk kregen we begeleiding van Coby met de camper, die ons ook op de tussenstops voorzag van een natje en een droogje. Heerlijk en het scheelt op en neer rijden van het eindpunt naar de start en terug en ontzorgt alle te rgelen zaken onderweg. Camping zoeken en klaar.

Voor vier fietsdagen waren de 125km van de Vennbahn eigenlijk net wat te weinig en zochten we naar net iets meer, wat we vonden in de fietsroute die loopt van Trois-Ponts naar Stadkyll. Ook dit is een gesfalteerde voormalige spoorbaan, de VennQuerbahn-Kyllradweg. De verbinding tussen deze twee maakten we in de route langs het Ourtal. Zo kwamen we uiteindelijk op een route van ca. 200km.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lourens